Etapa 4, San Bartolomé naar Yaiza

Woensdag een lange etappe voor de boeg, 23 km, met ruim 400 hoogtemeters. Met de auto naar San Bartolomé, gaat iets vlotter dan met de bus. Met frisse energie beginnen we aan deze etappe. We verlaten het dorpje al vrij snel en maken een grote lus om Monte Guatisea heen, wat stijgend en dalend, en als we de weg weer kruisen zien we dat we hemelsbreed niet zo veel zijn opgeschoten 😊. Hier is het weer desolaat berggebied, af en toe een woning met een stukje bouwland erbij. We passeren een paar kleine dorpjes waar we dankbaar gebruik maken vd cafeetjes. Een bakje koffie of een ijskoude cola gaat er wel in. Via Montana Blanca, Conil, La Asomada en Uga vervolgen we onze weg ri Yaiza, ons einddoel voor deze etappe. In Conil nodigde het restaurant wel erg uit om wat te gaan drinken, maar aangezien 1 nov een feestdag hier is, ging de toko pas om 13 uur open, maar gelukkig mochten we wel wat drinken bestellen. La Asomada had helaas geen cafe, dus zijn we daar heerlijk op een trap in de schaduw gaan zitten te lunchen. Wat kan beton dan heerlijk aanvoelen 😉. Hierna liepen we door het wijngebied van Lanzarote, tegen de berghellingen lijkt het net alsof er allemaal kleine kraters zitten met daarin wijnranken. Deze kuilen hebben ze zo gegraven zodat de planten zo weinig mogelijk hinder hebben vd wind en zo veel mogelijk van vocht kunnen profiteren, vask zijn ze ook nog afgezet met kleine muurtjes. Het ziet er wel heel mooi uit. Ook hebben ze de wijnranken hier heel laag bij de grond geplant.
Vlak voor Uga komen we in de buurt vh Nationaal Park, de omgeving verandert ineens in lavavelden. Verderop zie je de vulkanen er mooi tegen afsteken. In Uga herbergen ze de dromedarissen, die in het NP gebruikt worden voor ritjes en we lopen een groot stuk over het traject waar zij ook elke dag langskomen, getuige de hoeveelheid poep die er over het pad ligt. We komen ze helaas niet tegen. Eindelijk doemt Yaiza op en hebben we deze etappe ook weer in de pocket. Het wachten is nu op de bus. En dat werd idd wachten.... we waren om 16.30 u in Yaiza, bleek de bus pas om 18.15u te gaan (nat.feestdag). Deze ging tot Arrecife en hiervandaan moesten we terug naar San Bartolomé ivm de auto. Deze bus ging pas om 20 u, maar al wat er kwam om 20 u, géén bus... gelukkig zaten er meer mensen te wachten, dus hij moest toch wel komen. En ja hoor, 20 min te laat, maar daar was ie dan. Eind goed, al goed. Thuis heerlijk gedouched, al het stof er weer af, en moe, maar voldaan naar bed.

Donderdag restte ons de laatste etappe naar Playa Blanca, 13 km met maar 80 hoogtemeters. Met de auto naar Yaiza, want vanuit Playa Blanca gaat er elk uur een bus, dus dat is goed te doen. Al vrij snel lopen we weer tussen de bergen over een landweggetje. De ene kant zie je desolate bergruggen en de andere kant op lavavelden en vulkanen (het NP), en ineens zien we daar ook al de zee. Daar moeten we naartoe. Ongeveer halverwege de route lopen we door een dorpje en pauzeren we in een restaurantje. Heerlijk een bakkie soep vd dag, tomatensoep, met brood en een koude cola. Wat is het leven toch zalig. Als Anne gaat afrekenen ziet hij bij de kassa stroopwafels van AH staan. De eigenaar vertelt ons dat hij deze van vrienden uit Nederland krijgt, deze komen zo'n 4x per jaar en nemen steeds stroopwafels voor ze mee, want ook op Lanzarote vinden ze die lekker. Hoe klein is de wereld....
Met genoeg energie weer gaan we aan de laatste kms beginnen. We komen nog langs een geitenfarm, waar de geiten allemaal lekker de schaduw hebben opgezocht. Er zitten mooie exemplaren tussen. En dan, als een Fata Morgana, maar wel een echte, zien we Playa Blanca liggen. Moe maar voldaan gaan we met een heerlijk ijsje bij het strand zitten, lekker in de schaduw vd kademuur. Daarna met de.bus ri auto en op naar huis. Lekker de was gedaan, die droogt hier wel snel en heerlijk vd avond genieten.