Wat een dag!

Vandaag was het plan om een bepaalde levada te gaan wandelen. Maar op weg ernaartoe bleek de pas afgesloten te zijn, ws weer vanwege een aardverschuiving. Probleem nr 1, we kunnen er niet komen zonder een giga omweg te moeten maken en daar hadden we geen zin in. Nu bleek er wel een andere route vanaf Encumeada te vertrekken, maar dat was een eenrichtingsverkeer en niet zo gemakkelijk weer terug te keren bij de auto. Probleem nr 2 had zich inmiddels ook al voorgedaan, het regende en aangezien het goed weer zou worden had ik geen jas mee genomen. Anne was ondertussen in de routeboekjes gedoken en had zelf wat uitgedokterd. Toen we de auto parkeerden kwamen er weer mensen terug ri hun auto. Het was erg koud, zeiden ze. Ok, ik in korte broek, geen jas, wat doen we? Gaan met die banaan. Gelukkig was de regen snel voorbij en koud was het helemaal niet, dus wijop pad. Het eerste deel was erg gevarieerd, breed pad, aardverschuivinkje, stijgen en dalen, kortom erg veel variatie! Bij de afslag moesten we ri Pico Grande zei Anne. Ok, een ouder echtpaar kwam er net van terug en waarschuwde ons dat het erg steil was, veel losse stenen en eigenlijk te link. Maar goed, Anne had bedacht dat we zo moesten om een rondtrip te maken, dus wat doe je dan? Precies, dan ga je ri Pico Grande, nou naar boven viel reuze mee, dat ging best wel vlot, je moest idd liever niet daar naar beneden gaan. Maar dat hoefden we ook niet. Wij gingen onder die Pico Grande door een ander pad volgen.... Nou afentoe waren we echt vh padje af, maar wel erg mooi. Goed uitkijken waar je je voeten neerzet, dan valt het wel mee. Uiteindelijk kwamen we op de route vanaf Pico do Ruivo naar Encumeada en dan zouden we weer bij de auto uit moeten komen. Ik had er toch wel een beetje een hard hoofd in, maar Anne had het goed bekeken, want we hebben idd een rondje gelopen. Bij het restaurant heerlijk gegeten, want om te moeten koken stond ons niet echt aan. Dus met de buikjes vol weer op weg naar ons huisje.Moe maar zeer voldaan