Brownsberg & Stoneiland

Na heerlijk bijgekomen te zijn van de Avond4daagse zijn we zondag en maandag nog met een trip ri de Brownsberg & Stoneiland geweest. Zondagochtend om 8 uur melden bij Zus en Zo, waar onze gids ook snel arriveerde. Na het bevoorraden van een redelijk aftandse bus, gingen we op pad. We waren maar met zijn tweeen dus lekker een privechauffeur/ gids. Eerst gingen we op pad naar de Brownsberg, onderweg langs de "restanten" van de aluminiumindustrie rijdend. Dit hele concern wordt nog wel onderhouden omdat Suriname hoopt dat deze industrie weer terugkomt. Het is een tiental jaar geleden naar Amerika verplaatst, omdat het goedkoper was om daar te vervaardigen en naar Suriname te transporteren. Wat zal dat weer een werkgelegenheid opleveren!

Rond het middaguur arriveerden we in het dorpje Brownsberg, vanaf hier moeten we via een bauxietweg omhoog naar het plateau vd Brownsberg. Het is een weg vol kuilen en geulen en ook nog eens redelijk stijgend. Gelukkig heeft het weinig geregend anders werd het 1 glibberboel. Op ongeveer 1/3 vd rit, lopen de gemoederen hoog op, van de auto welteverstaan. Het water kookt! We besluiten een tijdje te wachten en hopen dat de temperatuur zakt, maar al wat je buiten hoort is kokend water vanonder de motorkap vandaan. Errol, onze gids, heeft al contact met zijn kantoor maar ook die kunnen weinig doen, laat maar afkoelen.... Gelukkig komt er vrij snel een pick-up langs en die stopt. Al snel belsuit die gids dat wij maar achterop de lading in de laadbak moeten en zo mee naar boven... Kicken!!! Wij installeren ons bovenop kampeerspullen of zoiets, en die gozer geeft toch een partij gas de rest vd weg. Errol staat achter op de treeplank en voelt zijn onderbenen en schoenen aardig nat worden, want meneer de chauffeur houdt geen rekening met plassen:-). Heelhuids komen we bovenaan, waar Anne onder het toeziend oog van diverse toeristen even elegant vanuit de pick-up wil springen. Helaas mislukt dit wat, tja jongen, je bent geen 20 meer. Op een schram op zijn elleboog na overleeft hij de val :-).We bedanken de chauffeur en beginnen aan onze afdaling naar de Ireneval. Er liggen aan deze kant vd berg twee watervallen bij elkaar en de Irene is het verst weg en het mooist, dus dan gaan we daarheen. De heenweg gaat redelijk gemakkelijk, we spotten een agouti (boskonijn) en een mooie hagedis met een blauwe staart. Volgens Errol redelijk zeldzaam, want zo'n 5 jaar geleden heeft hij die voor het laatst gespot. De apen laten zich helaas niet zien, wel horen we ze boven in de toppen. Aangekomen bij de waterval gaan we even pauzeren en de voetjes even lekker in het water. Hier zien we nog een paar mooie vlinders en een hele grote libelle. Na een broodje gaan we weer omhoog, want we zullen een lift van een busje met toeristen ri de auto krijgen na de lunch. De terugweg gaat al wat moeizamer, sommige stukken gaan aardig steil omhoog en aangezien ik sinds 7 uur geen brandstof meer heb gehad, verzuur ik lekker. Gelukkig houdt Errol het tempo lekker rustig. Boven aangekomen lopen we weer ri het kamp en wordt onze lunch bereid. Rijst met kip en bruine bonen, mjammie, dat gaat er wel in bij ons. We zitten te eten met een geweldig mooi uitzicht over het stuwmeer. Vlak voordat we weg zullen gaan ontdek ik nog apen recht voor ons uit, Errol was al vooruit gegaan, dus wij blijven nog even nagenieten. Aan de hand van mijn foto's blijkt het om brulapen te gaan. Prachtig om ze zo in hun natuurlijke habitat te zien.

Als wij teruggaan, blijkt het busje al weg te zijn. En nu? We zijn het er bijna over eens om maar terug te lopen, want zover was het niet?!? Gelukkig staan er nog twee pick-ups en ook daar mogen we in de laadbak. Helaas zat dit iets minder comfortabel en werden we heerlijk geshaked onderweg. Gelukkig dat we een lift kregen want de auto bleek verder weg te staan dan verwacht, maar gelukkig stond ie er nog en deed ie het ook weer. Dus op naar Stoneiland, een schiereiland in het stuwmeer waar we gaan overnachten. Op Stoneiland hebben we een grote kamer, met bed en toilet en douche is gemeenschappelijk en een meter of 10 verderop, maar daartegenover staat wel dat we het mooiste uitzicht hebben. We kijken vanaf ons balkon zo over het stuwmeer met zijn vele eilandjes heen. Prachtig!!

sAvonds eten we gezamenlijk met Errol en een gezelschap dat via Djoser geboekt heeft. Na het eten blijven we nog heerlijk nakletsen onder het genot van een heerlijke Djogo. Daanrna ri kamer waar de fan inmiddels draait, zalig om in te slapen. Waar het niet dat ik om 2.30 u wakker wordt voor een sanitair ontspannen en daarna dus niet meer in slaap kan komen want de generator is uitgezet en het is werkelijk waar niet te harden, zo warm. Maandagochtend na het ontbijt gaan we nog even het stuwmeer op in een korjaal, het stuwmeer is destijds ontstaan door in een dal alles onder water te laten lopen. De mensen kregen een huisje verderop aangeboden (ontstonden zgn transmigratiedorpen), met een stukje grond en 12,50 gulden. Onder water staan dus nog allemaal bomen, die met hun toppen boven het meer uitsteken, een sinister gezicht. Op een klein eilandje wat als kostgrondje (lees moestuin) wordt gebruikt spotten we ook nog een viertal brulapen. Het blijft prachtig.

Daarna lunchen we nog op Stoneiland en rond een uur of 2 vertrekken we weer ri Paramaribo. We rijden ook even om langs de stuwdam, een immens groot geheel, maar schitterend om te zien. Het stuwmeer in groter ornaat met zijn vele eilandjes. Onderweg valt het nodige regenwater, maar wij zitten gelukkig droog. In Paranam gaat Errol nog bij een warung langs, want hij zou ons nog bakabana laten proeven (gebakken banaan met pindasaus). Overheerlijke snack, die je niet te vaak moet eten als je op de kilootjes wilt letten ;-). In Paranmaribo aangekomen heb ik nog één verzoek, een omweggetje maken over de Bosjesbrug, de brug die over de Surinamerivier gaat. Ik wil nog graag dat uitzicht even bewonderen. En Errol is zo lief om dat verzoek in te willigen. En het is ook mooi. Bovenop zit je 55mtr boven de rivier en je kunt zowat heel Paramaribo zien liggen.Plus je ziet heel mooi de Commewijnerivier met de Surinamerivier samenvoegen en de Atlantische Oceaan instromen. Al met al weer een geslaagd uitje