De laatste dagen...

Morgenavond vliegen we weer ri het koude, natte kikkerlandje. Zal wel weer wennen zijn. Gisteren en vandaag zijn we nog lekker aan de wandel geweest in streken waar we nog niet echt geweest waren. Gisteren ri Femés waar we een mooie tocht door het onherbergzame landschap maakten en vandaag ri Soo. In Femés was het weer klimmen en dalen geblazen, dwars door een geitenfarm heen, over paadjes langs steile hellingen en dit onder het genot vd koperen ploert. He or she was back. De dagen daarvoor was het behoorlijk bewolkt af en toe, maar best wel lekker. Nu was alleen de harde wind gebleven, maar dat maakt het wandelen zeer aangenaam. Behalve als je dan ineens in de luwte loopt, alsof je tegen een muur oploopt. Na de wandeling rondom Femés zijn we op een terras neergestreken, hoe kan het ook anders... en onder het genot van een biertje zagen we mooi de zon in zee ondergaan. Prachtgezicht. En aangezien we nog eten moesten kopen zijn we daar lekker blijven eten. Gebakken konijn, de specialiteit vh huis. Nou het was ook erg lekker, het deed de chef genoegen te zien dat wij heerlijk gekloven hadden. In het donker de reis terug naar huis hervat.
Vandaag gewandeld in de omgeving van Soo. Eerst een toeristische route ri het strand van Famara, onder aan het welbekende klif van Famara. Het moet gezegd worden, een prachtstrand! Groot en rustig aflopend in zee, en met op de achtergrond dat grote klif. Alleen moet het niet hard waaien want dat zit het zand overal. Hier werd ook driftig geoefend met surfen. Dit deel vd kust staat een flinke branding, uitermate geschikt. Bij Soo aangekomen zaten er allemaal oude mannetjes op het leugenbankje, incl mooie zwarte hoeden. Ik ze aanspreken of ik een foto mocht maken... heb ze nog nooit zo kwiek gezien haha. Ze gingen allemaal bijelkaar zitten voor de foto. Heb hem even laten keuren door ze, muy bien 👍. Die hadden thuis ook weer wat te vertellen. Vervolgens via het kerkje op pad,tussen de vulkaan en het gebergte door ri een kleine baai, waar we gelunched hebben. Dat is zo genieten, zit je tussen/op de basaltblokken te kijken en luisteren hoe de zee tekeer gaat. Daar krijg je geen genoeg van. Onderweg naar de kust liepen we deels door een bedding heen, waar behoorlijk wat skeletten lagen. Een geit konden we thuis brengen, maar een schedel was zo groot, niet bekend waar die van was. Evenals andere grote beenderen. Het was ook een heel onherbergzaam stuk land, niet iets waar je vee laat lopen, vreten was er niet te vinden.
De terugweg konden we niet helemaal geplaatst krijgen dus daar hebben we zelf maar een draai aan gegeven. Uiteindelijk kwamen we weer in Soo aan. Vervgens nog even naar de kust bij La Santa gereden en hier de rest vd middag vh zonnetje en de surfers genoten. We zaten heerlijk in een duinpan van basaltblokken. Waar ze met keien twee zetels gemaakt hadden. Cool! Zat alleen niet echt lekker na een tijdje 😉. Thuisgekomen lekker gedouched, gegeten en de tas grotendeels ingepakt. Morgen om 12 u moeten we het huisje uit en gaan dan nog bij Fundacion van Cesar Manrique langs. Kijken hoe hij lavabellen omgebouwd heeft tot bewoonbare vertrekken. Ik ben benieuwd! Om 17.45 u vertrekken we vervolgens ri Amsterdam! Oant moarn!