Dagje La Graciosa

Woensdag hebben we het buureiland La Graciosa bezocht. "De bevallige" vertaald. Nou veel bevalligheid was er niet gezien de weersomstandigheden 😉. Het waait hier al enige dagen vrij stevig en dat is leuk voor een boottochtje. Zeg maar geweldig, je hoeft er niet voor naar een pretpark hihi. We pakten de boot van 9 uur en daar gingen we! De overtocht duurt net zo lang als Den Helder-Texel alleen is de boot een stuk kleiner. En je vaart over de Atlantisch Oceaan, El Rio heet dit zeestraatje. Wat een tocht, we gingen van links naar rechts en van voor naar achteren. Het gejoel vloog je om de oren. Wat was dit prachtig, terwijl ik in eerste instantie hem wel ff kneep 😉. Op het eilandje (ongeveer 28km2) aangekomen werden we gelijk flink gezandstraald. De wegen zijn onverhard en er is veel zand, bovendien heeft de wind vrij spel. De veerboot meert aan in Caleta del Sol, het hoofdstadje vh eiland. Op de haven een drukte van belang vanwege de aankomst vd boot. De terrasjes zijn al open, dus eerst maar een koffie. Wij gaan het eiland te voet verkennen en wel de noordelijke punt. Eerst via het dorpje, met zo'n 600 inwoners, en daarna via de kust. Als je hier woont, moet je niet bang voor stof/zand zijn of je huis hermetisch afgesloten houden, want het komt overal...
De kustroute is lekker ruig en er loopt een smal paadje over de rotsen. Op een gegeven moment ligt er een dode dolfijn op de rotsen en zo te zien ook nog niet zo lang. Had hem liever zwemmend voorbij zien komen. Na een tijdje komen we bij Pedro Barba aan, een klein dorpje, waar sinds kort weer twee mensen defintief wonen. Voor de rest zijn het allemaal vakantiewoningen. Helaas, geen koffie dus. Wel een verlaten ommuurd zonnepanelen landje. Zo te zien niet echt vd grond gekomen. Daarna lopen we door een soort duinachtig gebied, Playa Lambra. In het zand liggen allemaal kleine witte slakkenhuisjes. De ondergrond is keihard, dus het wandelt gemakkelijk. De lucht is niet echt helder, dus omliggende rotseilandjes kunnen we vaag onderscheiden. We lunchen op een driesprong. Hier kunnen we een kleine omweg naar een natuurlijke basaltstenen brug maken, Baja de las Majapalomas, een 75 mtr lang kanaal in de basaltformaties die door 3 natuurlijke basaltbruggen wordt overspannen. Nu met deze harde wind is dat een sensatie. Het water komt aan alle kanten omhoog, met veel gebulder. Prachtig.
Daarna vertrekken we ri een sensationeel strand, het mooiste van La Graciosa zeggen ze. Af en toe worden we voorbijgefietst of tegemoet gelopen, maar echt druk is het niet. Het strand ligt aan de voet van een kleine vulkaan, heeft mooi wit strand met mooie hoge golven en een turkooise zee, idd prachtig. Door de harde wind gaan wij lekker tussen de rotsen zitten, want het zand geselt behoorlijk. Hier genieten we een tijdje vd rust, het gebulder vd branding en het uitzicht op een groot rotseiland. Wat een schitterende natuur! Daarna gaan we op pad naar de haven, een lange stoffige weg tussen twee vulkanen door. In het dorpje spoelen we het stof lekker weg met een welverdiend biertje. Half vijf pakken we de boot weer terug naar Orzola. Dit keer boven op het dek, maar de zee is net iets rustiger dan de heenreis, maar wel weer volop genieten. Thuis gekomen heerlijk onderuitgezakt een bakkie doen, daarna al het zand, zout en stof wegspoelen. Mijn haar lijkt wel touw na een dagje zeelucht. Maar we hebben vannacht heerlijk geslapen.