We did it# Tongariro Alpine Crossing

Na de geothermale bezienswaardigheden zijn we klaar voor het grote werk. Via Lake Taupo op naar Tongariro NP. Het voornemen is om de Tongariro Alpine Crossing (=TAC) te gaan lopen. De populairste 1 daagse trail van NZ. De weersverwachting is prachtig en met name voor dinsdag. Grotendeels onbewolkt en erg belangrijk, weinig wind. Zondagavond arriveren we voor 3 nachten op de camping. Het is gelijk duidelijk dat dit een uitvalsbasis is voor de TAC. Maandag wasdag, dus als de was buiten hangt te drogen taaien wij af naar het bezoekerscentrum van Tongariro NP. We besluiten een tochtje ri een waterval te lopen, niet te ver om onze energie te bewaren voor dinsdag . Net op pad maak ik al een elegante knieval op het uit gravel bestaande pad. Au, maar gelukkig de schade valt mee. (Sommige mensen doen van alles om ergens onderuit te komen...). Het is een mooie route en bij de waterval kun je heel gemakkelijk er achter komen, dus dat moet ik even proberen. Een schitterend gezicht en lekker verfrissend. Via de upper trail gaan we weer terug. Hier loop je hoger en merk je al het effect vd wind. Terug op de camping niet te laat eten en alvast douchen, want dinsdagochtend worden we om half 7 bij de bus verwacht. Ideaal, ze hebben via de camping een pick-up service. Uiterlijk 16.30 u moeten we bij het eindpunt zijn, anders wordt het naar huis lopen . 

Dinsdagochtend mooi op tijd opgepikt en ri de trail gebracht. Het is nog frisjes, maar uit ervaring weet ik dat dat bij mij niet lang duurt. Vanwege het mooie weer is het best wel druk, maar het heeft ook wel wat. Vanaf de carpark lopen we over een vlakte ri de Mangatepopo hut (1150 mtr) en vanaf daar begint de officiële trail. De eerste "stop", helaas zonder koffie en Limburgse vlaai, is bij Soda Springs. Vanaf hier begint het echte werk, omhoog en hoe, pffff, al snel de broekspijpen eraf en vestje uit, want het is zweten geblazen. Op weg naar de South Crater, dit is geen officiële krater maar lijkt er wel wat op. Het grootste deel is droog gevallen en je hebt een prachtig gezicht op Mt Ngauruhoe oftewel Mt Doom uit Lord of the Rings. Voor de liefhebbers is er een route naar de top, maar dat laten wij voorbijgaan. Wij gaan verder naar de Red Crater Ridge. Voor deze klim staat een groot bord " Point of no return".  Bij problemen keer om! Nou ik leef nog, dus we gaan door! Bovenop de Ridge staat een stevige wind, maar het is te doen. We besluiten de top Vd Mt Tongariro mee te nemen, qua tijd zitten we royaal. Af en toe is het even afzien maar zeer de moeite waard. Hierna gaan we naar de top vd Red Crater, dit is goed te doen, maar dan moeten we naar beneden..... Steil! Anne is zo beneden, maar ik zie mij zelf al gaan, dus in opperste concentratie..... Zonder kleerscheuren beneden naar de Emerald Lakes. Prachtig groen en blauw water, je mocht er alleen naar kijken en niet aankomen, want de meren zijn heilig. Vanaf hier gaat het bijna alleen nog maar naar beneden, oh mijn bovenbenen morgen..... Een laatste stop bij de Ketetahi Shelter, een hut die eerst werd gebruikt om te overnachten , maar door de laatste vulkaanuitbarsting omgetoverd tot rustpunt omdat de veiligheid voor overnachtingen niet meer gegarandeerd kon worden. Mt Doom is nog steeds een actieven vulkaan, je zag er ook nog stoom uitkomen. Gelukkig bleef het verder rustig . Na flink wat kms naar beneden wachtte daar de bus en op de camping een koud biertje! Die hadden we wel verdiend!!