Het eiland verkennen
28 oktober 2017 - Tahiche, Spanje
Vrijdagochtend wakker geworden na een heerlijke nachtrust. Na het ontbijt zijn we met de auto ri Haria gegaan. Hier kon je een leuke wandeling maken rondom dit dorpje. Nadat de auto veilig op de parking stond, op zoek naar koffie. Haria heeft een heel gezellig marktplein, dit wordt overdekt door mooie oude bomen, waardoor je heerlijk in de schaduw kunt zitten. Bij het plaatselijke café een bakkie gedaan en daarna op pad. We gingen al vrij snel via een landweg het dorp uit, subtiel stijgend, dus goed te doen. De omgeving is hier nog redelijk vruchtbaar. Haria zelf staat bekend om zijn vele palmbomen, een schitterend gezicht, die witte huizen, omringd door palmbomen en de vulkaanheuvels op de achtergrond. Neem daarbij een strakblauwe lucht en het plaatje is compleet!
Al gauw kwamen we uit bij een uitkijkpunt, over de oceaan en een heel eind langs de kust, waar hele hoge kliffen waren. Imposant hoor. Hier merkte je ook goed dat het hier veel waait, want de pet vloog bijna af en je kon elkaar zowat niet verstaan. We vervolgen ons pad en al snel zag ik van die cactusvijgen. Toevallig had ik ze kort geleden nog in de supermarkt zien liggen, dus ik een rijp uitziende vijg plukken. Hem wat opengetrokken om het vruchtvlees te proeven en dat smaakte goed. Wat warm, maar wat wil je ook.... twee tellen later kom ik erachter dat het niet zo slim was om ze met de hand te openen.... het heet nl niet voor niks een cactusvijg. Allemaal kleine prikkers in mijn vingers en zie die er maar eens even vlot uit te halen... Enfin, we lopen weer verder.
De vegetatie bestaat vnl uit cactussen, palmbomen en diverse vetplanten. In sommige van deze hebben zich heel veel slakken verzameld. Zo komisch om te zien. We lopen via een oude bedding omhoog, schitterende uitzichten en bovenaan gekomen hebben ze picknickplaatsen, compleet met grills zodat je zelf je eten kunt bereiden daar. Cool, er zat ook een Spaanse familie te lunchen, daar werd uitgebreid gekookt. Terug moeten een klein stukje hetzelfde pad terug en vervolgens via het muilezelpad naast de bedding weer terug naar Haria. In Haria heerlijk van een biertje genoten en daarna weer op huis aan. sAvonds lekker gekookt en nog lekker buiten gezeten.
Zaterdag heerlijk uitgeslapen, heerlijk buiten ontbeten, en rustig op pad ri het noorden waar in Haria een plaatselijke boeren- en kunstmarkt is. Eerst in Arrieta aan de kust wat rondgekeken, de plaatselijke vissers even op de vingers gekeken en daarna naar de markt. Je had er leuke dingen tussen zitten, sieraden die een dame zelf uit italiaans glas maakte. Mooi om te zien, jammer dat ik verknocht ben aan mijn gouden knopjes 😇. Ambachtelijke broden, tassen van leer, gebreide spullen uit het jaar nul, noem het maar op. Maar leuk om mee te maken. We hebben nog een mix van twee tapenades en een potje cactusvijgenmarmelade gekocht en ambachelijke koekjes (die later tijdens de wandeling goed van pas kwamen). Vervolgens zijn we doorgereden naar Mirador del Rio, hier heeft Cesar Manrique ervoor gezorgd dat er een uitkijplatform en panoramarestaurant kwamen, mooi weggewerkt in de natuurlijke omgeving. Hier heb je een fantastisch uitzicht op La Graciosa (de bevallige, het zustereiland van Lanzarote). Het uitzicht is idd fenominabel en je kunt de kleine eilandjes achter La Graciosa ook nog zien, terwijl het niet super helder is. Je kunt Playa del Risco ook zien liggen, 500 meter lager. Zover daalt het klif hier naar beneden. We genieten hier van een heerlijk bakkie met een lekker broodje zodat we energie hebben om straks de wandeling naar Playa del Risco te maken. We rijden verder naar Las Rositas waar we starten op de Camino de Guatifay naar Playa del Risco. Dit is een oude weg die omlaag door het klif voert, zodat we al zigzaggend over losse stenen, rotsachtige ondergrond naar beneden gaan. Beneden op het strand aangekomen gaan de schoenen lekker uit en even heerlijk pootjebaden. Het is hier aangenaam door de wind, tijdens de afdaling was het bloedheet, dat lavagesteente houdt de warmte goed vast en we liepen ook in de luwte. Dan is het moment dan toch aangebroken dat we weer terug moeten... 380 meter en nu omhoog. Met wat pauzes ging het toch nog aardig vlot. Afdalen was pittiger 😛. Bij de auto aangekomen lekker de slippers weer aan en op naar huis, naar de douche. Thuis lekker gedouched, een lekkere maaltijd genoten, door Anne klaargemaakt en ik het verslag weer bijwerken. Straks lekker koesen en morgen ri Teguise. Voor de zondagmarkt, met een mooie wandeling (hoop ik) er aan vastgeknoopt.
Al gauw kwamen we uit bij een uitkijkpunt, over de oceaan en een heel eind langs de kust, waar hele hoge kliffen waren. Imposant hoor. Hier merkte je ook goed dat het hier veel waait, want de pet vloog bijna af en je kon elkaar zowat niet verstaan. We vervolgen ons pad en al snel zag ik van die cactusvijgen. Toevallig had ik ze kort geleden nog in de supermarkt zien liggen, dus ik een rijp uitziende vijg plukken. Hem wat opengetrokken om het vruchtvlees te proeven en dat smaakte goed. Wat warm, maar wat wil je ook.... twee tellen later kom ik erachter dat het niet zo slim was om ze met de hand te openen.... het heet nl niet voor niks een cactusvijg. Allemaal kleine prikkers in mijn vingers en zie die er maar eens even vlot uit te halen... Enfin, we lopen weer verder.
De vegetatie bestaat vnl uit cactussen, palmbomen en diverse vetplanten. In sommige van deze hebben zich heel veel slakken verzameld. Zo komisch om te zien. We lopen via een oude bedding omhoog, schitterende uitzichten en bovenaan gekomen hebben ze picknickplaatsen, compleet met grills zodat je zelf je eten kunt bereiden daar. Cool, er zat ook een Spaanse familie te lunchen, daar werd uitgebreid gekookt. Terug moeten een klein stukje hetzelfde pad terug en vervolgens via het muilezelpad naast de bedding weer terug naar Haria. In Haria heerlijk van een biertje genoten en daarna weer op huis aan. sAvonds lekker gekookt en nog lekker buiten gezeten.
Zaterdag heerlijk uitgeslapen, heerlijk buiten ontbeten, en rustig op pad ri het noorden waar in Haria een plaatselijke boeren- en kunstmarkt is. Eerst in Arrieta aan de kust wat rondgekeken, de plaatselijke vissers even op de vingers gekeken en daarna naar de markt. Je had er leuke dingen tussen zitten, sieraden die een dame zelf uit italiaans glas maakte. Mooi om te zien, jammer dat ik verknocht ben aan mijn gouden knopjes 😇. Ambachtelijke broden, tassen van leer, gebreide spullen uit het jaar nul, noem het maar op. Maar leuk om mee te maken. We hebben nog een mix van twee tapenades en een potje cactusvijgenmarmelade gekocht en ambachelijke koekjes (die later tijdens de wandeling goed van pas kwamen). Vervolgens zijn we doorgereden naar Mirador del Rio, hier heeft Cesar Manrique ervoor gezorgd dat er een uitkijplatform en panoramarestaurant kwamen, mooi weggewerkt in de natuurlijke omgeving. Hier heb je een fantastisch uitzicht op La Graciosa (de bevallige, het zustereiland van Lanzarote). Het uitzicht is idd fenominabel en je kunt de kleine eilandjes achter La Graciosa ook nog zien, terwijl het niet super helder is. Je kunt Playa del Risco ook zien liggen, 500 meter lager. Zover daalt het klif hier naar beneden. We genieten hier van een heerlijk bakkie met een lekker broodje zodat we energie hebben om straks de wandeling naar Playa del Risco te maken. We rijden verder naar Las Rositas waar we starten op de Camino de Guatifay naar Playa del Risco. Dit is een oude weg die omlaag door het klif voert, zodat we al zigzaggend over losse stenen, rotsachtige ondergrond naar beneden gaan. Beneden op het strand aangekomen gaan de schoenen lekker uit en even heerlijk pootjebaden. Het is hier aangenaam door de wind, tijdens de afdaling was het bloedheet, dat lavagesteente houdt de warmte goed vast en we liepen ook in de luwte. Dan is het moment dan toch aangebroken dat we weer terug moeten... 380 meter en nu omhoog. Met wat pauzes ging het toch nog aardig vlot. Afdalen was pittiger 😛. Bij de auto aangekomen lekker de slippers weer aan en op naar huis, naar de douche. Thuis lekker gedouched, een lekkere maaltijd genoten, door Anne klaargemaakt en ik het verslag weer bijwerken. Straks lekker koesen en morgen ri Teguise. Voor de zondagmarkt, met een mooie wandeling (hoop ik) er aan vastgeknoopt.
